
Το ότι δεν αποτελούν την πλειονότητα, δεν τους κάνει λιγότερο ανθρώπους, άρα δε θα έπρεπε να περιορίζονται και τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Η προσβασιμότητα λοιπόν δεν είναι φιλανθρωπία, είναι ανθρώπινο δικαίωμα! Κι αυτό θα πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Να είμαστε όλοι ΆΝΘΡΩΠΟΙ.
Επειδή όμως, πολλές φορές, το ξεχνάμε, έρχονται σημαντικές συμβάσεις και νόμοι να ορίσουν τα απαραίτητα πλαίσια έτσι ώστε τα ανθρώπινα δικαιώματα να εξασφαλίζονται για όλους. Ένα πολύ σημαντικό παράδειγμα είναι η Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία από τα Ηνωμένα Έθνη, γεγονός που έφερε προσαρμογές σε νόμους και διατάξεις πολλών χωρών, όπως και της Ελλάδας.
Ο σκοπός της Σύμβασης ήταν η προαγωγή, προστασία και διασφάλιση της πλήρους και ισότιμης απόλαυσης όλων των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών από όλα τα ΑμεΑ και η προώθηση του σεβασμού της εγγενούς αξιοπρέπειας.
Στα ΑμεΑ συμπεριλαμβάνονται άτομα με μακροχρόνιες σωματικές, νοητικές, πνευματικές ή αισθητηριακές βλάβες, οι οποίες σε αλληλεπίδραση με διάφορα εμπόδια δύνανται να παρεμποδίσουν την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή τους στην κοινωνία σε ίση βάση με τους άλλους.
Γενικές Αρχές της Σύμβασης:
(α) σεβασμός για εγγενή αξιοπρέπεια, ατομική αυτονομία συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας να κάνει τις δικές του επιλογές, και ανεξαρτησία ατόμων,
(β) μη-διάκριση,
(γ) πλήρης και αποτελεσματική συμμετοχή και ένταξη στην κοινωνία,
(δ) σεβασμός για τη διαφορετικότητα και την αποδοχή των ΑμεΑ ως μέρος της ανθρώπινης διαφορετικότητας/ποικιλομορφίας και ανθρωπότητας,
(ε) ισότητα των ευκαιριών,
(στ) δυνατότητα πρόσβασης,
(ζ) ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών,
(θ) σεβασμός για τις εξελισσόμενες δυνατότητες των παιδιών με αναπηρία και σεβασμός για τo δικαίωμα των παιδιών με αναπηρία να διατηρήσουν την ταυτότητα τους.
Στα πλαίσια των παραπάνω, κάθε κράτος οφείλει να αναγνωρίσει την ισότητα σε κάθε επίπεδο της κοινωνικής δραστηριότητας, και να μεριμνήσει για την προσβασιμότητα όλων των ομάδων που εντάσσονται στην παραπάνω κατηγορία. Από τη μεταφορά, την επικοινωνία, τους νόμους, την τεχνολογία, την εκπαίδευση… παντού!
Η Σύμβαση αυτή ανήκει στο μακρινό – πλέον – 2008 και από τότε κάθε χώρα προσαρμόζει ανάλογα τους νόμους και της διατάξεις της για να υιοθετήσει τις παραπάνω αρχές. Έτσι, τον Σεπτέμβριο του 2017, ο νόμος 4487/2017 έρχεται να αναγνωρίσει την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα ως ισότιμη με την ομιλούμενη, καθώς και τη γραφή Μπράιγ ως επίσημη γλώσσα γραφής των τυφλών Ελλήνων πολιτών. Μια σημαντική και ιστορική στιγμή που περιμένει κι άλλες αντίστοιχες να έρθουν μέχρι να οδηγηθούμε στην καθολική προσβασιμότητα και την ολιστική προσέγγιση σεβασμού στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Μέχρι να απολαμβάνουμε τα ίδια οφέλη και τα ίδια προνόμια.
Χρήσιμα Links:
• Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών